Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Κάποιος κάποια μέρα...



Kάποιος κάποια μέρα
θα δείξει το δρόμο
Το μέλλον θα ανάψει ένα φως
και θα ασημώσει τη θάλασσα
Ξέρεις, οι πόλεις ειν΄ακόμα γεμάτες ανάσες,
τα βράδια φορτωμένα χαμόγελα
κι οι ονειροπόλοι ιχνηλατούν αδοκίμαστες διαδρομές
κι ετοιμάζουν την έξοδο
Κι εγώ μέσα από μάσκες
διακρίνω σιγά-σιγά
το βαθύ και το άσπιλο


Κι αν μιλάω με σιωπές η με χρώματα
δεν είναι που δεν έχω κάτι να πώ
αλλά που ακόμα δεν υπάρχουν λόγια.
Αφού το αληθινό και το απέραντο
δε χωράνε σε ρούχα στενά


Πρεπει μια στάλα να μεγαλώσω
Δεν είμαι αυτό που μου λένε
Ειμαι από βροχή και κεραυνό
που σαρώνει το χάος
Ειμαι από πετρα και άνεμο
που αφουγκράζεται αστροπέλαγα να επιστρέφουν,


που με ένα τίποτα μπορεί ξανά να γεννηθεί
και να ξαφνιάσει το αναμφίβολο! 


.            .            .              .γιώργος σαρρής.            .               .               .

1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος10/2/12, 12:05 μ.μ.

    Someone some day…

    Someone some day
    will show the way
    The future will turn on a light
    and it will silver-plate the sea
    You know, the cities are still full of breaths,
    the evenings loaded with smiles
    and the daydreamers scout untried routes
    and they prepare the exit
    And I under masks
    discern little by little
    the deep and the untarnished

    And if I speak with silences or with colours
    it is not for I have nothing to say
    but for there are no words yet.
    Given that the real and the boundless
    do not fit into tight clothes


    I must grow up a bit
    I am not what they tell me so
    I am made of rain and thunder
    which rakes chaos
    I am made of stone and wind
    which harks high starseas returning,


    who by nothing can again be born
    and startle the undoubted!


    . . . .giorgos sarris. . . .

    ΑπάντησηΔιαγραφή