Kάποιος κάποια μέρα
θα δείξει το δρόμο
Το μέλλον θα ανάψει ένα φως
και θα ασημώσει τη θάλασσα
Ξέρεις, οι πόλεις ειν΄ακόμα γεμάτες ανάσες,
τα βράδια φορτωμένα χαμόγελα
κι οι ονειροπόλοι ιχνηλατούν αδοκίμαστες διαδρομές
κι ετοιμάζουν την έξοδο
Κι εγώ μέσα από μάσκες
διακρίνω σιγά-σιγά
το βαθύ και το άσπιλο
Κι αν μιλάω με σιωπές η με χρώματα
δεν είναι που δεν έχω κάτι να πώ
αλλά που ακόμα δεν υπάρχουν λόγια.
Αφού το αληθινό και το απέραντο
δε χωράνε σε ρούχα στενά
Πρεπει μια στάλα να μεγαλώσω
Δεν είμαι αυτό που μου λένε
Ειμαι από βροχή και κεραυνό
που σαρώνει το χάος
Ειμαι από πετρα και άνεμο
που αφουγκράζεται αστροπέλαγα να επιστρέφουν,
που με ένα τίποτα μπορεί ξανά να γεννηθεί
και να ξαφνιάσει το αναμφίβολο!
. . . .γιώργος σαρρής. . . .
Someone some day…
ΑπάντησηΔιαγραφήSomeone some day
will show the way
The future will turn on a light
and it will silver-plate the sea
You know, the cities are still full of breaths,
the evenings loaded with smiles
and the daydreamers scout untried routes
and they prepare the exit
And I under masks
discern little by little
the deep and the untarnished
And if I speak with silences or with colours
it is not for I have nothing to say
but for there are no words yet.
Given that the real and the boundless
do not fit into tight clothes
I must grow up a bit
I am not what they tell me so
I am made of rain and thunder
which rakes chaos
I am made of stone and wind
which harks high starseas returning,
who by nothing can again be born
and startle the undoubted!
. . . .giorgos sarris. . . .