Θα ξεχάσουν την ήττα οι νικημένοι;
Κι η μεγαλοψυχία του ανθρώπου
θα περάσει ξανά την αυλόπορτα
της παλιάς γειτονιάς;
Θα τολμήσει να πεί
έστω μια καλημέρα;
Αθόρυβοι κύκλοι
Ανεπανόρθωτα παγωμένα χαμόγελα
κι οι ξεχασμένες μέρες
φυλάνε ακόμα βαρδια από μόνες τους
στην ίδια τους τη λησμονιά
Κι ας αιωρείται εκκρεμής
Πανω απ' του απείρου τη χαράδρα
Άνοιξε λίγο την πόρτα
Μια σπρωξιά στη φοβιτσιάρα
θλίψη, τόλμα
λίγο αέρα, λίγο αέρα
μια στάλα αντιπυρετικό
στην παιδική αφέλεια τόλμα
κι άστην να κάνει καμιά τρέλα
Που ξέρεις...
. . .γιώργος σαρρής. . .
Pending
ΑπάντησηΔιαγραφήWill the world change Kemal?
Will the defeated forget the defeat?
Will the magnanimity of human
pass again through the yardgate
of the old neighbourhood?
Will she dare to say
even a good-morning?
Noiseless circles
Irretrievably frozen smiles
and the forgotten days
still do the shift on their own
in their own oblivion
Even if there hovers pending
Over the infinity’s gorge
Open the door a little
A push to the fainthearted
sorrow, take a chance
a bit of air, a bit of air
a drop of anti-fever medicine
to the childlike naivety take a chance
and let it do something crazy
You never know...
. . .giorgos sarris. . .
Σημείωση από τη μετάφραση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήξερα πώς να μεταφράσω το "Θα τολμήσει να πει έστω μια καλημέρα;" ως προς το γένος του προσώπου που είναι απαραίτητο στην αγγλική γλώσσα. Στο ποίημα ενώ φαίνεται ότι είναι τρία υποκείμενα (ο κόσμος, οι νικημένοι και η μεγαλοψυχία του ανθρώπου), συμφωνεί εν τέλει με το τελευταίο, που είναι θηλυκού γένους. Έτσι προτίμησα κι εγώ αυτό, εάν και θα μπορούσε να είναι επίσης ουδετέρου στα αγγλικά (μια και η magnanimity είναι ουδετέρου γένους).
Πολύ καλό, μου αρεσει το take a chance στο τόλμα!Ευχαριστώ ξανά.
ΑπάντησηΔιαγραφή