Αυτό το λίγο έστω για λίγο- γιώργος σαρρής

Έπεσε ο νούς στή θάλασσα, κι ήτανε λες κι η νύχτα 

έβγαλε το σκούρο φόρεμά της 

και φόρεσε κατάσαρκα από πάνω της τη μέρα, 

και το μόνο που έβλεπες ν' αστράφτει ήταν

 το ασήμι που χυνόταν ποτάμι στο νερό,

 κι αναπηδούσαν σα φλουριά τα λαμπυρίσματα,

 όπως μυριάδες ασημένια μόρια του τίποτα,

 που δεν έχουνε σκοπό να σχηματίσουν καμμιά κύρια ουσία

, παρά μόνο μια βροχή από λαμπερές εντυπώσεις, 

που όπως πηδούσαν τόσες δα μικρές στο νερό, 

αν προλάβαινες έβλεπες μικρές

 νερένιες χρωματιστές πεταλούδες 

που ζούσαν μόνο λίγα δέκατα του δευτερολέπτου, 

κι όποιος μπορούσε έστω για λίγο αυτό το λίγο να κρατήσει, 

μια βροχερή εικόνα στο μυαλό, 

καταλάβαινε γιατί είναι τόσο βιαστικός ο έρωτας στο πέρασμά του

 ή γιατί είναι τόσο απέραντη αυτή η μικρή κι ασήμαντη ζωή μας.
γιώργος.σαρρής