Δεν είμαι άδικος μα ούτε και τολμηρός
και να που, σήμερα, μου δείξανε τον κόσμο τους
Μόνο το δάχτυλό τους είδα εμπρός
και είπα ευθύς :"Μ' αρέσει ο νόμος τους"
Τον κόσμο αντίκρυσα μέσα απ' τα ρόπαλά τους
Στάθηκα κι είδα, ολημερίς, με προσοχή
Ειδα χασάπηδες που ήταν ξεφτέρια στη δουλεια τους
Κι όταν με ρώτησαν "Σε διασκεδάζει;" είπα: "Πολύ"
Κι από την ώρα εκείνη λέω ναί σε όλα.
Κάλλιο δειλός, παρά νεκρός να μείνω.
Για να μη με τυλίξουνε σε καμιά κόλλα,
ό,τι κανένας δεν εγκρίνει, το εγκρίνω.
Φονιάδες είδα κι ειδα πλήθος θύματα
Δεν έχω θάρρος μα όχι και συμπόνια
Και φώναξα βλέποντας τόσα μνήματα:
"Καλά τους κάνουν-για του έθνους την ομόνοια"
Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές
κι ήθελα να φωνάξω “σταματήστε!”
Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές,
μ’άκουσα να φωνάζω: “Ζήτω!Προχωρήστε!”
Δε μου αρέσει η φτήνια και η κακομοιριά
Γι’αυτό κι έχει στερέψει η έμπνευσή μου.
Αλλά στου βρώμικού σας κόσμου τη βρωμιά
ταιριάζει, βέβαια-το ξέρω-κι η έγκρισή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου