Μια ακαθόριστη μεγάλη υποσχεση, όπως συμβαίνει παντα στις παλιές κάμαρες
ή μια χειρονομία απαλή, όπως καρφιτσωνεις ένα ρόδο στο στήθος
μιας γυναίκας
που ποτέ δεν υπήρξε
Παρομοιώσεις
Σαν τον ποιητή που σκίζει τα χειρόγραφά του και φεύγει για τον Ωκεανό
σαν τη γυναικα που αφήνει την κουρτίνα να πέσει κι ενδίδει
σαν ένα προάστιο πολύ μεγάλο για ένα ραχητικό παιδί
σαν το θολό γέλιο ενός παρείσακτου σ'ένα σπίτι που εορτάζει
σαν τους αλήτες που πετάνε μια πέτρα στον ουρανό
σαν αυτό που λέγαμε κάποτε "μια μεγάλη εποχή!"
σαν τα μικρά ραφτάδικα στις συνοικίες όπου ντύνεται κανείς για να πεθάνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου