Σε διψάω -Γιώργος Σαρρής

Καμιά φορά γκρεμίζομαι,


σα νυχτολούλουδο που πέφτει


Μα είναι τα χέρια σου

απαλά


εκεί

και με μαζεύουν






Καμιά φορά κλείνω τα μάτια


να μη σε βλέπω


να μη μου λείπεις






Μα είσαι βιολί


κι εγώ δοξάρι


κι ο έρωτάς σου


ανυπόμονο τραγούδι






που νότα νότα


φιλί φιλί


γεμίζει το δωμάτιο






κι ένα ποτάμι μάγια


φυσάει και σβήνει ενα ένα τα κεριά


μέχρι που χάνονται γλυκά


οι αμφιβολίες


ο φόβος ο θυμός





Τίποτα πια δεν είναι  πριν


Τίποτα δεν ξαναγυρίζει






Όλα γεννιούνται απ' την αρχή


στα δάχτυλά σου στ' άσπρο σου χέρι


ανάμεσα στα πόδια σου


το στόμα μου στα χείλη σου


βαθύ


μελένιο άπειρο


του κόσμου






τρελή βροχή


που ψιθυριζει ανατριχίλα


μια κόκκινη στιγμή καλοκαιριού


που σου φωνάζει...






Σε διψάω...