Αισιοδοξία

Μικρός
ήμουν στη σιγουριά
Τώρα σύρτες κι αμπάρες
απελπίζουν πόρτες
μυαλά "ανοιχτά"
και χέρια ...αισιόδοξα

Όμως η αισιοδοξία
είναι ένα χωριό παράξενο
με λίγα λόγια, πολύ λίγα
ή και καθόλου
Δέντρα με φύλλα κόκκινα
και ρίζες ματωμένες
κορμούς
μ' ανθρώπων κύτταρα
και dna όλο πείσμα
Τρελά χαμόγελα παντού
και πράξη ώριμη
συνειδητή χωρίς περικοκλάδες
και περιττά περιτυλίγματα

Οι συννεφιές που πάνε κι έρχονται
κανένα δεν τρομάζουν
Λυτρωτικές οι  καταιγίδες
ηλεκτροφόρες κι όλο φως
φίλοι καλοί οι χειμώνες
κι η αμφιβολία
ακατοίκητη εντελώς!

Εκεί το πρωί που κοκκινίζει ο ήλιος
κάνουν έρωτα τ'αδύνατα οργιάζουν
και τα παιδιά που γεννιούνται
κατεβάζουν στα γρήγορα φεγγάρια κι άστρα
και παίζουν μπάλα με τις μαύρες τρύπες
τη σκοτεινή ύλη και τ'ανερμήνευτα φαινόμενα

Κι ύστερα τα ξαναβάζουν όλα στη θέση τους
χτυπάνε το Θεό στην πλάτη
σα φιλαράκι τους παλιό
και του λένε:
"Κέρνα ό,τι θες
Εδώ είμαστε..."

Μικρός
ήμουν κι εγώ...
μικρός στη σιγουριά
   
.            .           . γιώργος σαρρής .           .            .