Ο Ηρακλής κι εμείς - Γ.Ρίτσος

Mεγάλος και τρανός σου λένε, τέκνο Θεού, κι ένα σωρό δασκάλοι από πάνω:-
ο γερο-Λίνος, γιός του Απόλλωνα ναν του μαθαίνει γράμματα
ο Εύρυτος
την τέχνη του τοξότη. Ο Εύμολπος, γιός του Φιλάμμωνα,
τραγούδι και λύρα. Και, το πιο σπουδαίο απ'όλα, ο γιός του Ερμή
 ο Αρπάλυκος,
που τα παχιά, τα τρομερά του φρύδια πιάναν το μισό του κούτελο,
τού 'μαθε για καλά την τέχνη των Αργειων:- την τρικλοποδιά
με τούτην
κερδίζονται τα πιο πολλά, στην πυγμαχία, στην πάλη και στα Γράμματα ακόμα.
Όμως εμείς, τέκνα θνητων, δίχως δασκάλους, με δικιά μας μόνο θέληση,
μ'επιμονή κι επιλογή και βάσανα, γίναμε αυτό που γίναμε.
Καθόλου
δε νιώθουμε πιο κάτου, Μήτε χαμηλώνουμε τα μάτια.
Μόνες περγαμηνές μας: τρείς λέξεις; Μακρόνησος, Γυαρος και Λέρος.
Κι αν αδέξιοι
μια μέρα σας φανούν οι στίχοι μας, θυμηθείτε μοναχα
πως γραφτήκαν
κάτω απ' τη μύτη των φρουρών και με τη λόγχη πάντα στο πλευρό μας.
Κι ούτε χρειαζονται δικαιολογίες, - πάρτε τους γυμνούς, έτσι
όπως είναι, -
πιότερα ο Θουκυδίδης ο στεγνός θα σας πεί απ' τον περίτεχνο
τον Ξενοφώντα