Με το Μ.Κατράκη στη Μακρόνησο
Γιώργος Φαρσακίδης:
«Το Ρίτσο τον θυμάμαι και στα πιο δύσκολα χρόνια της εξορίας, πάντα με προσεγμένη εμφάνιση, μειλίχιο, ευγενικό. Το μικρό καλυβάκι του στον Αη-Στράτη, από τα πιο νοικοκυρεμένα μέσ’ το στρατόπεδο, με αψεγάδιαστη τάξη μέσα κι έξω. Σε ξάφνιαζε η διαπίστωση ότι αυτός ο “λεπτεπίλεπτος” άνθρωπος διέθετε μια τόση ισχυρή αυτοπειθαρχία και αυτοστράτευση και ότι στη δουλειά του υπήρξε ένας σκληροτράχηλος δουλευτής. Τον θυμάμαι για ώρες να ζωγραφίζει μέσ’ το βοριά, στον ανεμόδαρτο αυχένα του Αη-Στράτη! Με σακατεμένα πνευμόνια να διδάσκει χορογραφία! Πολυάριθμη η ομάδα των χορευτών, καθένας με τη δική του φιγούρα και κίνηση κι ο Ρίτσος να τις δείχνει, σε άπειρες επαναλήψεις, χωριστά στον καθένα, για μέρες, με πυρετό και αιμόπτυση. Στον Αη-Στράτη, νεοσσοί εμείς του πολιτιστικού μας τομέα, πηγαίναμε για κουβέντα μαζί του. Και ήξερε με το λόγο του, ν’ ανοίγει καινούριους ορίζοντες, να κεντρίζει τη διάθεση για δημιουργία. Οταν ο Ρίτσος έπαιρνε δέμα, έπαιρνε συχνά, άφηνε πάντα στο παραθύρι του καλυβιού του μια κούτα τσιγάρα για τους ατσίγαρους και δεν τον θυμάμαι ποτέ να παραπονεθεί ή να βαρυγκωμήσει.»
Πηγή: ritsosgiannis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου