Ήταν γυναίκα , ήταν όνειρο
Ήταν γυναίκα , ήταν όνειρο, ήτανε και τα δύο
Ο ύπνος μ'εμπόδιζε να τη δω στα μάτια
Αλλά της φιλούσα το στόμα την κράταγα
Σα να ήταν άνεμος και να ήταν σάρκα
Μου 'λεγε πως μ' αγαπούσε αλλά δεν το άκουγα καθαρά
Μου'λεγε πονούσε να μη ζη μαζί μου
Ήταν ωχρή και κάποτε έτρεμα για το χρώμα της
Κάποτε απορούσα νιώθοντας την υγεία της σα δική μου υγεία
Οταν χωρίζαμε ήτανε πάντοτε νύχτα
Τ' αηδόνια σκέπαζαν το περπάτημά της
Έφευγε και ξεχνούσα πάντοτε τον τρόπο της φυγής της
Η καινούρια μέρα άναβε μέσα μου προτού ξημερώση
Ήταν ήλιος ήταν πρωι όταν τραγουδούσα
Όταν μόνος μου έσκαβα ένα δικό μου χώμα
Και δεν τη σκεφτόμουνα πια εκείνη.
Η άνοιξη ξανα θα κάνη φόνο
Λένε πως η άνοιξη ξανα
Πρώτα θα κάνη φόνο
Πρώτα θα κάνει φόνο
Και ύστερα θα πεθάνη
Λένε πω η άνοιξη ξανά
Έχει φιλήσει όλους
Τα παλικάρια έφυγαν
Έμειναν οι κοπέλες
Και τίποτα δεν έρχεται ξανά
Αν η άνοιξη δεν έρχεται
Λένε πως έφτασε η ζεστή
Η πιο ζεστή μας μέρα
Η μουσική μας απαγγέλνει έρωτες άσπρους
Κι ακόμα η μουσική μας απαγγέλνει
Έρωτες άσπρους μέσα στη σελήνη
ενώ κοιτάζουν άσχημα οι ζητιάνοι
Και ο κήπος προς την άνοιξη πηγαίνει
Ο κήπος προς την άνοιξη πηγαίνει
Οι έρωτες ασπρίζουν τη σελήνη
Έμελλε η χορδή να σπάση του χειμώνα
Και μια φωνή ξανθή να δραπετεύση
Όταν η τύχη έφυγε γινήκαμε παιδιά
Τα ρόδα μας εφάγανε τα χείλη
Τα περιστέρια σκέπασαν τη νύχτα
Κι οι ώρες δε μπόρεσαν να πέσουν στο σκοτάδι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου