Νίκος Καρούζος-"Εικόνα"

Γιώργος Σαρρής

Όταν οι ποιητές πιάνουν κουβέντα με τα μέλλοντα...
Από τα "Πέντε ποιήματα μες το σκοτάδι"

Εικόνα

Γυρίζει μόνος
στα χείλη του παντάνασσα σιωπή
συνέχεια των πουλιών τα μαλλιά του.
Ωχρός
με βουλιαγμένα όνειρα κι ανέγγιχτος
νερό τρεχάμενο στα ρείθρα, ωχρός
έλληνας.
Πάντα ο δρόμος μες τα μάτια του
κ' η λάμψη απ' τη φωτιά
που καταλύει
τη νύχτα.
Γυρίζει μόνος
στα χέρια του κλαδί από ελιά
γεμάτος πόνο χάνεται στα δειλινά
αισθάνεται
πως όλα χάθηκαν.
Μην του μιλάτε είναι άνεργος
τα χέρια στις τσέπες του
σαν δυο χειροβομβίδες.
Μην του μιλάτε δε μιλούν στους καθρέφτες.
Άνθη της λεμονιάς
λουλούδια του ανέμου
στεφάνωσέ τον άνοιξη
τον κλώθει ο θάνατος.

Με ξελογιάζει ο κίνδυνος

Δυο κουταλιές φεγγάρι στον καφέ
και ξεχαστήκαμε
Βαθιά σιωπή, για το όνειρο
ούτε λέξη
οι αστερισμοί χαλίκια σκορπισμένα
Άμμος λευκή
σα γαλαξίας ο δρόμος
Σαστίζει πέρα το πρωί
θλιμμένο ρόδο
Παίζουν για πλάκα στα πανιά μου
οι αέρηδες.
Βάλε ένα όνειρο στο στήθος
να σε βρίσκω
Τώρα που βάζει νύχτα από παντού
Με ξελογιάζει ο κίνδυνος
μου παίρνει το μυαλό
και μια σειρήνα
απλώνει χέρια και μ αρπάζει
Μπαίνει με φόρα στη σκηνή
κόβει το χάραμα στα δυό
έτσι σαν τρένο.
Πρέπει καλά να το σκεφτείς.
Χαμένος έρωτας
στο λέω, δεν υπάρχει.
Ο ήλιος γράφεται με ίσκιους κεφαλαίους!
.         .         .         .         . Γιώργος Σαρρής .       .          .          .           .

Να μπω στη σκέψη της βροχής

Να μπω στη σκέψη της βροχής
όπως χτυπάει στα πεζοδρόμια
Ν' ακούω το χτύπο της καρδιάς της λεωφόρου
όπως περνάει απ'τις παλιές  γειτονιές
Να μπω στη ζάλη των πιωμένων στα μπαράκια
που δεν αντέχουν πια να ξέρουν
Να νοιώσω λίγη νύχτα αληθινή
όπως τα λέει με τ' αστέρια
Στο περιθώριο της τρέλας να σαλπάρω
κι όπως φυσάει, χαμογελώντας στη φωτιά
μέσα στα γέλια των παιδιών
εκεί να δέσω.
Ενα κουρέλι μες την τσέπη ενός τρελού
να γίνει ο χρόνος

Δημήτρης Χουλιαράκης-Το μαύρο κουτί

Το μαύρο κουτί ποιος θά ‘βρει της ζωής μας

μέσ’ από θλιβερά συντρίμμια καπνισμένα

ποιος απαλά θα τ’ ανασύρει κι ύστερα ποιος

απάνω του θα σκύψει ζοφερός

τα αίτια της τραγωδίας ν’ αναλύσει.

Αλλά κι αυτό ακόμη να συμβεί ποιο τ’ όφελος

αφού έγινε πια ό,τ’ ήτανε να γίνει

αφού χλομοί στης νιότης μας

το ρημαγμένο το λιθόστρωτο γυρίζουμε

κι ούτε κανέναν πια γνωρίζουμε

ούτε πια τίποτα ζητούμε.

Καλύτερα λοιπόν να μη βρεθεί

το μαύρο της ζήσης μας κουτί

κάλλιο χαμένο κάπου στα χωράφια να σαπίζει

και το χορτάρι πάνω του ν’ απλώνεται βουβό

ώσπου να το σκεπάσει ολότελα

κι ένα εξόγκωμα στη γης

μονάχα ν’ απομείνει.

Πιστεύω - Μελισάνθη

Ἡ Ἀγάπη, μόνο, βαστάζει ὅλα τὰ φορτία.
Μπορῶ νὰ βαστάζω ὅλα τὰ φορτία.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ μέγα φορτίο!
Ἡ Ἀγάπη σηκώνει τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ.
Μπορῶ νὰ σηκώνω τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ.
Ἡ Ἀγάπη ὑπομένει τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς.
Μπορῶ νὰ ὑπομένω τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ πυρά!
Ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.
ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὸ θαῦμα.
Μπορῶ νὰ πιστεύω στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.
μπορῶ νὰ πιστεύω στὸ θαῦμα.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ θαῦμα!
Ἡ Ἀγάπη προσεύχεται κ᾿ ἐνεργεῖ.
ἡ Ἀγάπη ἀγρυπνεῖ.
Μπορῶ νὰ προσεύχωμαι καὶ νὰ ἐνεργῶ.
μπορῶ νὰ ἀγρυπνῶ.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι προσευχὴ καὶ πράξη!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ μυστικὴ ἀγρυπνία!
Ἡ Ἀγάπη κρατάει ὅλα τὰ χαμόγελα καὶ ὅλα τὰ δάκρυα.
Μπορῶ νὰ χαμογελῶ καὶ νὰ κλαίω ὅλα τὰ δάκρυα -
γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ χαρούμενη θλίψη!
Ἡ Ἀγάπη δίνει τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο
ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
Μπορῶ νὰ μεταλάβω τὸν ἄρτο καὶ τὸν oίvo
ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος!
Κ᾿ ἡ μεγάλη ὑπόσχεση!
Ἡ Ἀγάπη ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο.
ἡ Ἀγάπη ἐδώρησε τὸ φῶς.
Πιστεύω στὸν ἄνθρωπο.
πιστεύω στὴν Ἀγάπη.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ φῶς καὶ ἡ δωρεά!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Ἄνθρωπος!