Φωτιά - Γιώργος Σαρρής

Φωτιά

Που πήγε η ζωή σου,  το χρυσάφι σου,

ποιος το ‘κλεψε απ’ του χρόνου τ’ορυχείο;

Τώρα μια χούφτα λάσπη μες στα χέρια σου

στο βλέμμα άγριο βουητό βομβαρδισμού,

στη μύτη βρώμικη ανάσα δουλεμπόρου

κορμιά χυμένα πάνω στο νερό

φριχτά ουρλιαχτά, σειρήνα σωστικού

συρματοπλέγματα, στολές, καταστολή,

σπρωξιές και κέντρο υποδοχής μεταναστών.

Πίσω φωτιά, μπροστά φωτιά,

κι ανάμεσα η ζωή σου,

μωρό παιδί κλωτσάει 
μια κουρελόμπαλα

ελπίδα

στ’ άθλια αντίσκηνα πλατεία Βικτωρίας

μες στον υπόγειο με βροχή

Που πήγε η ζωή σου,

το χρυσάφι σου,

ποιος το άρπαξε απ’ του χρόνου τ’ορυχείο;

Που πήγε η ζωή σου,  το χρυσάφι σου,

ποιος το ‘κλεψε απ’ του χρόνου τ’ορυχείο;

Γιώργος Σαρρής