Σεζαρ Βαγιέχο -Πρόσεχε, Ισπανία, τη δική σου Ισπανία

Πρόσεχε, Ισπανία, τη δική σου Ισπανία!
Πρόσεχε το δρεπάνι χωρίς σφυρί,
πρόσεχε το σφυρί χωρίς δρεπάνι!
Πρόσεχε το θύμα παρά τη θέλησή του,
το δήμιο παρά τη θέλησή του
και τον μη αφοσιωμένο παρά τη θέλησή του!

Πρόσεχε αυτόν που πριν αλέκτωρ λαλήσει
θα σε έχει απαρνηθεί τρεις φορές,
και αυτόν που σε απαρνήθηκε, μετά, τρεις φορές!
Πρόσεχε τα κρανία χωρίς κνήμες
και τις κνήμες χωρίς κρανία!
Πρόσεχε τους νέους δυνατούς!
Πρόσεχε αυτόν που τρώει τα πτώματά σου,
αυτόν που καταβροχθίζει τους ζωντανούς νεκρούς σου!
Πρόσεχε τον εκατό τοις εκατό πιστό!
Πρόσεχε τον ουρανό απ' την από δω πλευρά του αέρα
και πρόσεχε τον αέρα πέρα απ' τον ουρανό!
Πρόσεχε αυτούς που σ' αγαπούν!
Πρόσεχε τους ήρωές σου!
Πρόσεχε τους νεκρούς σου!
Πρόσεχε τη Δημοκρατία!
Πρόσεχε το μέλλον!...

Τι με ωφελεί που μαστιγώνομαι με τη γραμμή...

Τι με ωφελεί που μαστιγώνομαι με τη γραμμή
και πιστεύω πως με ακολουθεί τριποδιστά η τελεία ;

Τι με ωφελεί που έβαλα
στους ώμους ένα αβγό αντί για μανδύα ;

Τι με ωφελεί που ζω
Τι με ωφελεί που πεθαίνω ;

Τι με ωφελεί που έχω μάτια ;
Τι με ωφελεί που έχω ψυχή ;

Τι με ωφελεί που τελειώνει μέσα μου ο πλησίον μου
κι αρχίζει στο μάγουλο μου ο ρόλος του ανέμου ;

Τι με ωφελεί που μετράω τα δυο μου δάκρυα ,
ολολύζω γη και κρεμάω τον ορίζοντα ;

Tι με ωφελεί που κλαίω , που δεν μπορώ να κλάψω
και γελάω για το λόγο που έχω γελάσει ;

Τι με ωφελεί που ούτε ζω , ούτε πεθαίνω ;

Μάζα

…Προκάτ τρελό σενάριο
και σκηνικά “στημένα”
μας όρισαν τα ερπετά
που ζουν στα παρακήνια..,
κι εμείς.., “χωρίς να θέλουμε”..,
παίζουμε τη ζωή “μας”..,
ζωή απ’ τα καλούπια -τους
κι απ’ την υποταγή μας..!


Ξεκινάμε ανθρώποι…
και, μετά, στα σχολειά..,
σπουδαστήρια πετάγματος, τάχα..,
τα φτερά μας ‘ξαλείφουνε δόλια..,
κι η ζωή μας πορεία
σε σχοινί τεντωμένο…
κι από κάτ’ ένας βόθρος
ανοιχτή αγκαλιά..!
Τελικά.., με κομμένα φτερά
και το πέταγμα χίμαιρα..,
καταντάμε κατθρώποι..! (1)


Σικέ μιας Μοίρας έρμαια…
καταραμένο κλήρο
μας δώσαν σκάρτη μοιρασιά
της Γης οι Μοιροπλάστες..,
κι εμείς.., σαν τον δεχτήκαμε..,
φτιάχνουμε την ψυχή “μας”..,
ψυχή απ’ τα κουρέλια -τους
κι απ’ την ψευδαίσθησή μας..!


μετάφραση: Αλέξανδρος Ζήβας