Ειναι στιγμές που μια μεγάλη περιπέτεια διασχιζει το δρόμο, τρέχω να την προλάβω, σκοντάφτω, οι άλλοι με ποδοπατάνε, ξανασηκώνομαι, αλλά με πιάνει η κακία, "οχι, λέω, θα πάω καλύτερα στον Κύριλλο", πίνουμε τσάι στην κουζίνα και μένουμε αμίλητοι ως το πρωί, - τι άλλο να κάνει κανείς σ΄αυτό τον κόσμο! Κι απόδειξη, τόσοι χρυσοδετοι τόμοι ανιαρής Ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου